Jubileuszowy Krzyż Ziemi Żywieckiej na Bendoszce Wielkiej

Cel na dzisiaj to zdobycie Bendoszki wielkiej

Trasa na dzisiaj do przejścia; Sól PKP-Rycerka Dolna – Praszywka Wielka – Przełęcz Przysłop Potócki – Bendoszka Wielka – Schronisko na Przełęczy Przegibek – Janeczkowe Rycerki – Rycerka Dolna-Sól PKP

Bendoszka Wielka w Beskidzie Żywieckim, taki cel obrałem na dzisiejszy wypad w góry. Budzący się dzień, zapowiada fantastyczną pogodę i wyśmienite widoki na dobry dzień w górach. Zaplanowaną trasę, którą mam dzisiaj przejść wymaga ode mnie sporo maszerowania.

Tę przygodę postanowiłem rozpocząć na dworcu pkp w soli skąd wyruszam niebieskim szlakiem,początek drogi to asfaltowy odcinek,lecz po kilku minutach marszu szlak skręca w kierunku potoku i tutaj pierwsza przeszkoda na szlaku.Bo trzeba pokonać rwący i napewno zimny potok,postanawiam skorzystać z przejazdu kolejowego i po nim przedostaje się na drugą stronę.Teraz czeka mnie wspinaczka leśnym odcinkiem szlaku,niestety zalegające błoto nie ułatwia marszu.Po mozolnym wdrapaniu się na polanę,i pokonaniu tego podejścia okazało się iż zejście z drugiej strony szczytu jest niewiele mniej błotniste,uważając aby nie zaliczyć wywrotki docieram do podnóża wzniesienia.Szlak kieruje mnie asfaltem w kierunku rycerki dolnej.Po przekroczeniu mostu i przebyciu kilometra skręcam w prawo za niebieskimi znakami i zaczynam konkretne podejście w kierunku Praszywki Wielkiej. Im jesteśmy wyżej, tym teren staje się bardziej płaski, a grunt bardziej rozmokły,raz błoto to znowu szlak jest suchy.Idąc szlakiem zastanawiam się co mnie jeszcze spotka,i sobie wykrakałem bo u podnuża Parszywki Wielkiej natrafiłem na zalegający śnieg co spowodowało iż już trudne warunki na szlaku stały się jeszcze trudniejsze.Wspinaczka na szczyt Parszywki Wielkiej zajeła mi więcej czasu niż bym się spodziewał,po dotarciu na szczyt porywisty wiatr sprawił iż szybko ruszyłem dalej.Z Praszywki dalej niebieskim szlakiem kieruje się ku Bendoszcze Wielkiej. Stromo w dół schodze do Przełęczy Przysłop Potócki. Niedaleko przełęczy usytuowana jest najmłodsza w Beskidach baza namiotowa.Niestety baza jest nieczynna,drewniany budyneczek jest otwarty,więc korzystam z okazji i robię pamiątkową pieczątke i pozostawiam budynek w takim stanie jak go zastałem,z Przysłopu Potóckiego zaczynam podejście na Bendoszkę Wielką.  Za naszymi plecami mamy ładny widok na Praszywkę Małą, a przed nami oczywiście Bendoszka. Godny uwagi w tym miejscu jest fakt, iż po naszej lewej stronie pięknie widać Małą i Wielką Rycerzową. Niekwestionowane „gwiazdy” Worka Raczańskiego, tuż obok Wielkiej Raczy.Szlak cały czas nie ułatwia maszerowania.Zbliżając się do szczytu Bendoszki,natrafiam ponownie na zalegający na szlaku śnieg,wspinaczka na szczyt okazuje się nie lada wyzwaniem, po wdrapaniu się na polanę na horyzoncie widać białe Tatry, które wspaniale kontrastują z błękitnym niebem. Wystający niewątpliwie ponad czubki drzew krzyż, zwiastuje punkt kulminacyjny wyprawy, który jest na wyciągnięcie ręki,wystarczy pokonać ostatni zaśnieżony odcinek szlaku.Wyczerpany melduje się na szczycie  Bendoszce Wielkiej (1144m n.p.m.). Jej zbocza, jak i sam szczyt to ogromna hala, więc widoki są imponujące. Mała Fatra na Słowacji, Beskid Śląski i Żywiecki, to doskonale widoczne pasma górskie. Stoi tutaj również wysoki na 23 metry Jubileuszowy Krzyż Ziemi Żywieckiej, wzniesiony w 2000 roku.Niestety wiatr również tutaj nie odpuszcza,więc szybko robię pamiątkowe zdjęcia i ruszam do schroniska na przegibku.Obiekt jest oddalony jakieś 800 metrów od Bendoszki Wielkiej, toteż 15 minut wystarczy na pokonanie tego odcinka. Różnica poziomów to niecałe 150 metrów w pionie. Szeroka i kamienista dróżka, prowadzi umiarkowanie w dół. Z lewej strony można dostrzec Tatry, a z prawej towarzyszy Mała Fatra.W schronisku robię dłuższy postój na posiłek i ciepłą kawę,po godzinnym odpoczynku postanawiam ruszać w drogę powrotną,wybieram szlak zielony do Rycerki Dolnej. Pierwsze 2 kilometry przebiegają leśną ścieżką, a następne 5 kilometrów przyjdzie mi przejść po asfalcie,jednak jestem miło zaskoczony bo szlak nie stważał trudności więc szybko go pokonałem i dotarłem do miejsca w którym rano skręcałem niebieskim szlakiem,zamknołem właśnie całe kółko.A przedemną jeszcze powrót na stację PKP w soli i pokonanie tego błotnistego porannego odcinka szlaku,jak sobie o tym pomyśle to już mi się nie chce,no ale muszę.Po przedostaniu się przez błoto docieram na stację PKP gdzie wsiadam do pociągu i wracam do domu.