Snowdon

Snowdon, choć nie jest zbyt wysoki, bo liczy raptem 1085 m n.p.m., to jest to bardzo ciekawa góra i od razu powiem, że niełatwa. W kilku słowach można by go opisać tak: Bieszczady, Tatry i Babia Góra w jednym! Czemu tak? Malowniczymi pejzażami i wysokością przypomina nam Bieszczady, trudnością szlaku Tatry, zaś kapryśną pogodą Babią Górę. Widoki ze szczytu są cudowne, ale często masyw przykrywają mgły i ciężkie chmury. Tak nam właśnie pokazał się Snowdon z dołu, z przełęczy Pen-y-Pass. Ale im wyżej, tym słońca było więcej, a chmury przelewały się szybko, odsłaniając co chwilę niebieskie niebo. Z wierzchołka ujrzeliśmy przecudne pejzaże!

Najwyższy szczyt Walii

Drugie co do wysokości góry Wielkiej Brytanii znajdują się w Walii, w zachodniej części kraju. To Góry Kambryjskie. Przeciętna wysokość ich grzbietów przekracza 600 m n.p.m., zaś najwyższy z nich to właśnie Snowdon, który osiąga 1085 m n.p.m. Jego nazwa, tłumaczona jako Śnieżna Góra, wzięła się stąd, że w przeszłości zalegały tu ogromne ilości białego puchu. W ostatnich latach nieco się ta sytuacja zmienia.

National Three Peaks Challenge

A czy wiedzieliście, że w Wielkiej Brytanii bardzo popularny jest National Three Peaks Challenge? To niezwykle trudne wyzwanie, często obierane jako cel charytatywny. To wyprawa polegająca na tym, by zdobyć 3 najwyższe punkty w każdym kraju Wielkiej Brytanii. Są to:

• Ben Nevis (1345 m n.p.m.) w Szkocji
• Scafell Pike (978 m n.p.m.) w Anglii
• Snowdon (1085 m n.p.m.) w Walii
   

Zdobycie szczytów to jednak sprawa najłatwiejsza w tym wyzwaniu. Liczy się czas, bowiem wg klasycznych reguł należy to zrobić w ciągu 24 godzin, łącząc wejście na góry i dojechanie do nich samochodem. A odległość od szkockiego dominanta do walijskiego masywu to 620 km! Mniej więcej w połowie drogi jest najwyższy szczyt angielski. Tak więc cała wyprawa Three Peaks Challenge to nieco ponad 700 km w samochodzie i blisko 40 km na nogach!

Snowdon - dojazd

My zdobywaliśmy górę, będąc w angielskim Chester - prześlicznym miasteczku o rzymskich korzeniach. Mieliśmy z niego do pokonania około 130 km, co zajęło nam wypożyczonym samochodem nieco ponad 1,5 h. Jechaliśmy początkowo drogą A55, po czym zjechaliśmy na A5, do przełęczy Pen-y-Pass. Tutaj czeka główny parking, przy którym rozpoczynają się szlaki. Niestety nie jest on zbyt duży, a chętnych turystów jest wielu. Dlatego parking prawie zawsze jest pełny i trzeba go wcześniej rezerwować. Musieliśmy wrócić 3 mile (niespełna 5 km) na inny parking, skąd taksówką dojechaliśmy ponownie pod szlak. Kursują na tej trasie również autobusy. Za parking zapłaciliśmy 10 funtów za cały dzień.

Szlaki na Snowdon

Szlaków na Snowdon jest kilka i rozpoczynają się w różnych miejscach. Najczęściej turyści ruszają z przełęczy Pen-y-Pass. I my również tak zrobiliśmy. Szlaki turystyczne nie mają tutaj ani kolorów, ani oznaczeń w terenie. Mają za to swoje nazwy i tak naprawdę trudno się na nich zgubić, chyba że w gęstej mgle, co zdarza się tutaj niestety dość często. I nas przywitała iście angielska pogoda.

Szlak Crib Goch

Mieliśmy w planach iść najtrudniejszą drogą, poprzez grań Crib Goch, od której nazwę wziął cały szlak. Jest to naprawdę trudna trasa i miejscami polega bardziej na wspinaczce niż chodzeniu i trzeba użyć rąk, idąc praktycznie na czworakach. Droga ta jest we fragmencie jednokierunkowa i można się nią poruszać tylko w kierunku szczytu. Nie stanowi oficjalnego szlaku na Snowdon. Na grań  podchodzi się bardzo stromo, zaś górą prowadzi bardzo wąska ścieżka. I choć nie jest to długi fragment, może niecały 1 km, to w dół z obu stron ciągną się przepaści. Przy braku mgły mogą one naprawdę przerazić osoby z lękiem wysokości i przestrzeni. Zdarzają się też ofiary śmiertelne na tej drodze, toteż oceń dobrze swoje umiejętności, zanim się na nią zdecydujesz. Kiedy my rozpoczęliśmy podejście na szczyt, padało i wiał tak silny wiatr, że obawialiśmy się ryzyka i zdecydowaliśmy się na łatwiejszy szlak.

Szlak Pyg Track

To szlak, którym zdobyliśmy Snowdon. Rozpoczyna się na przełęczy Pen-y-Pass, na wysokości 300 m n.p.m. Początek ma wspólny ze wspomnianym wcześniej Crib Goch. Szlak prowadzi głównie kamiennymi głazami, które wymagają nieco kondycji i trudu, ale nie powinny być problemem nawet dla okazjonalnych turystów. Od początku flora jest tu bardzo skromna. W zasadzie to tylko skały i trawy, co w efekcie daje bardzo malownicze pejzaże. Gdzieniegdzie efektownie woda spływa z góry tworząc wąskie wodospady. Chmury szybko się przelewały, ale turystów to nie zniechęcało. Były spore tłumy, mimo, że to już październik. Wśród nich sporo Polaków. 

Im wyżej byliśmy, tym chmury coraz częściej oddawały pole słonecznej pogodzie. Przedostatni fragment szlaku, od wysokości około 700 m n.p.m. aż do grani był najbardziej wymagający. Czasem trzeba było sobie pomóc rękami, ale oczywiście do zrobienia. Długość tej trasy z dołu do góry i z powrotem to około 11 kilometrów, a czas wspinaczki w górę to około 3 h.

Szlak Miner's Path

My zdecydowaliśmy się na powrót tą trasą. Po pierwsze, żeby urozmaicić wędrówkę, ale przede wszystkim dlatego, że jest niezwykle malownicza. Prowadzi bowiem wzdłuż brzegów ślicznych oczek wodnych. To jeziora: Glaslyn, Llyn Llydaw i Llyn Teyrn. Trasa ta jest trochę dłuższa od Pyg Track, liczy 13 kilometrów. Czas przejścia jest podobny, bowiem w dolnych partiach szlak jest bardzo łatwy i przyjemny. 

Spacer może wydłużyć się jedynie z powodów przerw na robienie zdjęć, bo jest tutaj ślicznie - jeziorka, wodospady, nagie skały i sterczące masywy w tle! Nazwa szlaku Miners Path wzięła się stąd, że używali go dawniej górnicy pracujący w tutejszych kopalniach.

Szlak Llanberis i kolejka na Snowdon

Z miejscowości Llanberis, gdzie czekają mniej oblegane parkingi, również prowadzi szlak na szczyt. Jest on dłuższy, bo liczy łącznie około 14 km, Za to jest łatwiejszy, niż te z Pen-y-Pass, dlatego wędrówka nim trwa mniej więcej tyle samo, około 6 godzin w obie strony. Wiedzie on przy torach kolejki wąskotorowej, która z Llanberis wjeżdża na sam szczyt Snowdonu. 

To Snowdon Mountain Railway. Zabytkowa kolejka parowa z końca XIX wieku. Jej budowa trwała w latach 1894-96. Co ciekawe, dziewiczy rejs nie odbył się bez przygód i to tragicznych. Przy zjeździe w dół pociąg się wykoleił. Pewno nic by się nie stało, ale jeden z pasażerów spanikował, wyskoczył i niefortunnie uderzył głową o kamień i niestety zginął. Co więcej, prowadzący kolejkę podjeżdżającą z naprzeciwka, w gęstej mgle nie zauważył stojących turystów, którzy opuścili wagony wykolejonej kolejki i najechał na nich. Na szczęście nikt nie ucierpiał zbytnio. 

Trasa ze stacji kolejki w Llanberis na szczyt to 7,5 km. Wjazd trwa około 50 minut i kończy się pod schroniskiem. Kolej czynna jest tylko w sezonie turystycznym, kursuje od kwietnia do września, przy sprzyjających warunkach atmosferycznych. 

Szczyt Snowdon

My na tory natknęliśmy się po wejściu na grań. Stąd na szczyt prowadzi już dość łatwa droga, a nam pokazały się już wówczas śliczne widoki górskie i panorama 360 stopni. Na górze pasły się owieczki tworząc ujmujący widok. Jak okiem sięgnąć piękne pejzaże, a wokół tłumy turystów, którzy już w tym miejscu piknikowali na każdym kroku. 

Nieco wyżej stoi schronisko (akurat podczas naszej wizyty było nieczynne), zwykle przepełnione wędrowcami. Sam szczyt to nieduża kopuła, na górę której wchodzi się po schodach, trochę jak na swoisty kopiec. Przed nią ustawia się długa kolejka chętnych. Poniżej kopuły rozłożyliśmy się na kamieniach i zjedliśmy kanapki, podziwiając niesłychanie piękny krajobraz i mknące niebem chmury. Coś pięknego! Nie spieszyliśmy się zbytnio, by nacieszyć się tą chwilą.

Mapa z naszą trasą na Snowdon

Zobacz przebieg naszej trasy, którą zdobywaliśmy szczyt i schodziliśmy z niego. To na pewno ułatwi Ci zaplanowanie Twojej wyprawy.