Zamek Książ - najbardziej znany zamek Dolnego Śląska.
Zamek Książ to najbardziej znany zamek Dolnego Śląska.
Dojazd do leżącego na rogatkach Wałbrzycha Zamku Książ jest dobrze oznaczony i nie powinno być problemu z dotarciem do parkingu, gdzie zostawiliśmy nasze pojazdy. Dalej idziemy spacerkiem asfaltową drogą do bram zamku. Okazały zamek jest zachowany w bardzo dobrym stanie.
Po wykupieniu biletów wstępu na zamek z wejściem na wieżę dołączamy do wycieczki zwiedzającej zamek. Przewodnik rozpoczyna opowiadać nam historię zamku, prowadząc nas trasą zwiedzania obiektu.
Salon Zielony w rokokowym stylu, gdzie sufit zdobi kunsztowna sztukateria gipsowa, której główna wstęga ma swoje lustrzane odbicie w parkiecie. Oryginalny barokowy kominek z czerwonego marmuru, umeblowanie pochodzi z XIX wieku.
Sala Maksymiliana to dwukondygnacyjna reprezentacyjna sala zamku. Nazwa jej pochodzi od Konrada Ernesta Maksymiliana Hochberga, w 1718-1732 dobudowano i urządzono część barokową zamku. Na uwagę zasługuje plafon z pięknym malowidłem o tematyce mitologicznej, płaskorzeźby portalowe przedstawiające sceny mitologiczne. Trzy balkoniki nad drzwiami były miejscem dla dworskiej kapeli, a dwa boczne są częścią górnych apartamentów. Lustra nad kominkami mają za zadanie rozproszenie światła, powodowały grę kolorów umieszczonych w oknach witraży. Kominki z czarnego, włoskiego marmuru ozdobione rzeźbami. Podstawy dwunastu kolumn zdobiących salę wykonane są z marmuru, a w wyższej partii ze stiuku. Żyrandole wykonane z drewna lipowego zrekonstruowane zostały na podstawie zachowanej dokumentacji. Posadzka w sali wykonana jest z dwukolorowego marmuru.
Salon Biały, zwany dawniej czerwonym, gdyż jego ściany zdobiły czerwone jedwabne draperie, zniszczone podczas II Wojny Światowej. Sufit pokrywa piękna dekoracja obfitująca w różnorodne motywy zdobnicze. XIX-wieczne meble należały do ostatniej właścicielki Zamku- księżnej Daisy of Pless. Oryginalny kominek z różowego, włoskiego marmuru jest bogato zdobiony płaskorzeźbami, a jego boki stanowią dwa maszkarony, w kluczu waza, a wewnątrz żeliwne płyty utrzymujące ciepło.
Salon Chiński, został nazwany tak od współczesnych tkanin ściennych przedstawiających spotykane często w sztuce Orientu motywy drzew kwitnącej wiśni i pawie. Sufit zdobiony sztukaterią, delikatna wstęga powtarza się we wzorze parkietu. Dekorację salonu uzupełnia żyrandol z ciągnionego, barwionego szkła kryształowego. Ściany salonu wyłożone są sztucznym marmurem, a barokowy kominek wykonany jest z autentycznego czerwonego marmuru. Meble umieszczone w salonie reprezentują trzy style: wiedeński zegar i sekretarzyk to klasycyzm, krzesła, fotel i kanapa - neorokoko, a dwa stoliki konsolowe - empir.
Salon Gier. którego sufit zdobi sztukateria gipsowa w kształcie okręgu, główna wstęga ma swoje lustrzane odbicie w parkiecie. Dawniej ściany salonu zdobiły gobeliny przedstawiające historię Heleny i Parysa, obecnie wyłożone współcześnie wykonanymi tkaninami, z motywami tańczących i grających postaci. Meble zdobione są dwiema technikami: łączenie kilku gatunków drewna w kolorowe kompozycje, oraz łączenie drewna z innymi materiałami, np.: masą perłową, kością słoniową, metalem.
Salon Barokowy, to autentyczny XVIII wieczny plafon. Jego centralne malowidło przedstawia mitologiczną postać - boginię Florę, opiekunkę przyrody. Dawniej na ścianach wisiały portrety rodzinne Hochbergów, a wyposażenie wnętrza uzupełniał rokokowy kominek. Teraz ściany salonu pokryte są tkaninami lnianymi, na ścianie - obraz nieznanego malarza przedstawiający patronkę łowiectwa Dianę. Na uwagę zasługuje skrzynia podróżna, wykonana z drewna dębowego z roku 1724, a pozostałe meble w tym salonie to: - stół konsolowy z marmurowym blatem dwa krzesła dębowe w typie mebli gdańskich; - serwantka z końca XIX w.; - fotel kościelny z XIX w.
Sala Konrada, dawniejsza mała sala balowa, przebudowana w XVIII wieku, posiadała bogaty wystrój barokowy. Zniszczona w czasie przebudowy zamku podczas ostatniej wojny, nie odzyskała już dawnego, świetnego wyglądu.
Sala Rycerska, znajdowała się tutaj ekspozycja białej broni. Sklepienie sali pokrywa bogata polichromia, obecnie w renowacji. Bogata boazeria zdobiąca ścianę wykonana została współcześnie w pracowniach Zamku Książ. W miejscu drewnianej balustrady znajdowała się dawniej ozdobna żelazna krata.
Po zwiedzeniu pomieszczeń zamkowych przewodnik prowadzi nas na zamkową wieżę. Wchodzimy na coraz to wyższe kondygnacje, aż wreszcie docieramy do wąskiego i niskiego wyjścia na platformę widokową zamkowej wieży. Nikt nie żałuje wysiłku - widoki wynagradzają wszystko. Z wysokiej wieży doskonale widać zamkowy dziedziniec jak również inne zabudowania przylegające do zamku. Bardzo duże wrażenie robi widok ogrodu zamkowego z fontannami. W oddali dostrzegamy stadninę koni, a nad koronami drzew widać nawet miasto Wałbrzych. Na tym kończymy zwiedzanie zamku z przewodnikiem i schodzimy na dolny taras przylegający do zamku. Wystarczy z tego miejsca popatrzeć w górę na mury zamku aby zdać sobie sprawę z wielkości tej budowli. Przechadzamy się alejkami pośród zielonych krzewów i fontann, na tyłach zamku oglądamy dwie wysokie wieże. Zamek Książ z każdej strony robi niesamowite wrażenie.
Więcej informacji o zamkach (nie tylko o tym ) znajdziesz na http://www.zamkipolskie.com/
