Jarków - ogród japoński
Mamy ciepły wrzesień to trzeba korzystać z okazji i wyruszamy w nasze oklice by spędzić miło czas.
Ogród Japoński w Jarkowie oddalonym 6 km na południe od Kudowy Zdroju jest jednym z dwóch udostępnionych do zwiedzania ogrodów japońskich w Polsce (drugi znajduje się we Wrocławiu).
Został otwarty w 2003 r., choć pierwsze, związane z nim prace miały miejsce już w 1980 r. Na jego potrzeby zmieniono ukształtowanie terenu, wybudowano sztuczne kaskady i zbiorniki wodne, ułożono kamienie i posadzono kilkaset roślin.
Autorem założenia i jego wykonawcą jest właściciel terenu Edward Majcher.
Na powierzchni ok. 1000 m² oprócz egzotycznych dla naszej szerokości geograficznej, wypielęgnowanych roślin, m.in. lilii, drzewek bonsai czy słynnej japońskiej wiśni sakure, można podziwiać małą architekturę ogrodową, m.in. kamienne latarnie oraz kamienne przedstawienia Buddy.
Spacer w takim otoczeniu, po znakomicie utrzymanych alejkach, na których rozbrzmiewają ciche pieśni wietrznych dzwonków koi nerwy, wycisza i wprawia w pogodny nastrój.
Piękno i właściwości ogrodu docenił w 2000 r. miesięcznik „Ogrody”, a także wielu przybywających tu turystów z Japonii.
Kudowa Zdrój - miasto uzdrowiskowo-turystyczne w południowo-zachodniej Polsce, w województwie dolnośląskim w powiecie kłodzkim. Leży na wysokości 400 - 480 m n.p.m.
Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z roku 1354. Wieś, która dała początek miastu nazywała się Lipolitov a następnie Chudoba.
W XVII wieku odkryto źródła leczniczych o zróżnicowanym składzie chemicznym. Wody kudowskie cieszyły się znaczną renomą,ale pierwsze urządzenia zdrojowe wzniesiono dopiero pod koniec XVIII wieku. Większe znaczenie odgrywało wówczas tkactwo chałupnicze, którym trudniła się większość mieszkańców.
W 1783 roku uzdrowisko zakupiła spółka lekarzy, która przystąpiła do jego rozbudowy. W 1795 roku wzniesiono nowe łazienki i dom gościnny.
W 1798 roku miejscowa gmina braci czeskich wzniosła
na Wzgórzu Kaplicznym swój kościół (pierwszy w hrabstwie kłodzkim i jeden z nielicznych na Śląsku). W tym też czasie w okolicy rozwijało się hutnictwo żelaza.
W 1813 roku właścicielem Kudowy Zdroju został hr. F.W. von Götzen, generalny gubernator Śląska. Przyczynił on się znacznie do rozbudowy uzdrowiska, zakładając w 1813 roku park i promenadę.
W 1820 roku wzniesiono pawilon do kąpieli gazowych.
W połowie XIX wieku Kudowa zostaje uznana za pierwsze uzdrowisko kardiologiczne w Niemczech. Dodatkowy impuls do rozwoju miasta jako kurortu dało otwarcie linii kolejowej w 1905 roku.
Do 1945 roku miasto nosiło niemiecką nazwę Bad Kudowa. W 1945 pomiędzy Rzeczypospolitą Polską a Republiką Czechosłowacka toczył sie spór graniczny, miedzy innymi o Kudowa.
Prawa miejskie otrzymuje w 1945 roku.
W okresie wojny przy zakładach włókienniczych (wówczas
zbrojeniowych) w Zakrzu działał obóz pracy, stanowiący filię Gross-Rosen.
Po wojnie uzdrowisko znacznie się rozbudowało, podobnie jak
przemysł włókienniczy, na potrzeby którego wzniesiono nową dzielnicę mieszkaniową.
W Kudowej organizowane są Festiwale Moniuszkowskie nawiązujące do pobytu kompozytora Stanisława Moniuszki w tym kurorcie.
Ponadto jest dogodnym punktem wypadowym dla jednodniowych wycieczek w Góry Stołowe (Szczeliniec Wielki, rezerwat Błędne Skały), sanktuarium w Wambierzycach oraz do Czech, w tym do Pragi położonej w odległości 150 kilometrów.
Zamek Szczytnik
