J.Jeziorak i zamek Szymbark

Zamek w Szymbarku został zbudowany w latach 1378-86 przez kapitułę pomezańską. Warownię wzniesiono na planie trapezu o wymiarach 75x92 m od północy i 97 m od południa. Od strony wschodniej umieszczono bramę wjazdową flankowaną przez basztę od północy. Mur obwodowy został wzmocniony ośmioma wieżami, każda inna. Dziedziniec zamkowy jest podniesiony względem poziomu otoczenia zamku o około 10 m. Główny dom zamkowy znajdował się w narożniku północno-zachodnim, rozbudowany później wzdłuż całej kurtyny zachodniej. W czasie wojny trzynastoletniej warownia została częściowo uszkodzona, lecz szybko ją odbudowano.

Ostatnim biskupem katolickim na zamku był Erchard von Queiss, a po sekularyzacji Prus właścicielami zostali spadkobiercy pierwszego biskupa luterańskiego. W latach 1570-90, Teofil von Polentz, lub jego syn Albrecht, dokonał renesansowej przebudowy warowni. W 1699 roku rezydencja została kupiona przez ród von Fickensteinów i w latach 1717-30 przebudowali oni na cele rezydencjonalne skrzydło wschodnie i wznieśli od północu ujeżdżalnię. Kolejna przebudowa miała miejsce w latach 1857-58, wzniesiono wówczas w części środkowej skrzydła południowego nowy budynek.

W latach 1904-34 przeprowadzono modernizację i konserwację rezydencji. W roku 1945 zamek został zniszczony i spalony przez Armię Czerwoną i odtąd pozostaje w ruinie. Zachowały się mury obwodowe z wieżami i bramą wjazdową poprzedzoną mostem. W 1988 roku zamek przejęła fundacja "Widzieć Muzyką", a od 1997 roku warownia ma nowego właściciela. Podjęto prace budowlane celem odbudowy rezydencji.

Szymbark jest położony 10 km na północny-wschód od Iławy przy drodze nr. 521 do Susza. Zamek znajduje się po lewej stronie szosy, trzeba z niej zjechać asfaltową drogą

Jezioro Jeziorak to jezioro rynnowe położone w północno-wschodniej Polsce w obrębie Pojezierza Iławskiego. Jeziorak jest najdłuższym oraz szóstym pod względem powierzchni jeziorem w Polsce

Na Jezioraku znajduje się wiele zatok, półwyspów i 16 wysp, a największe z nich to Wielki Ostrów (Wielka Żuława - największa wyspa śródlądowa Europy) i Wielki Bukowiec.
Jezioro połączone jest z Kanałem Elbląskim.
Brzegi jeziora są zalesione - północne wysokie, a południowe niskie.
Nad Jeziorakiem leży miasto Iława.

Jeziorak jest również tematem książki: "Nowe przygody Pana Samochodzika", gdzie tytułowy bohater szuka skarbów zrabowanych podczas II wojny światowej

Iława to miasto i gmina w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie iławskim nad południowym krańcem jeziora Jeziorak (Pojezierze Iławskie).

Iława została założona w 1305 r. (na prawie chełmińskim) przez komtura krzyżackiego Siegharda von Schwartzburga. Miasto powstało w miejscu staropruskiej osady.

W tym samym roku Iława otrzymała prawa miejskie. W 1317 r. nastąpiło odnowienie przywileju miejskiego. Uzupełnienie przywilejów nastąpiło 10 kwietnia 1333 roku.

Wydanie w 1338 roku kolejnych przywilejów zakończyło proces budowy miasta.

Rozwój Iławy zahamowała zaraza, która w latach 1362-1363 zdziesiątkowała mieszkańców.

Liczne w XVI w. wojny szczęśliwie omijały Iławę.
Od połowy XVII w. zaczęły się dla Iławy trudne czasy. Miasto wiodło spór ze starostami (Kreytzenami) i było trawione pożarami, które w znacznej części zniszczyły miasto. W końcu XVII w. Iławę dotknął najgorszy ze wszystkich pożarów, w płomieniach stanęło całe miasto.
Odbudowa Iławy była powolna - wojny i zarazy jej nie sprzyjały.

Wiek XVIII to dla Iławy czas rozwoju. Do miasta, leżącego przy szlaku handlowym wiodącym z Gdańska do Warszawy, do Grudziądza i Malborka napływali osadnicy, co z pewnością sprzyjało rozwojowi.

Początek XX wieku to dalszy rozwój miasta. W latach 1900-1904 stopniowo uruchamiano wodociągi i kanalizację, rozbudowano gazownię miejską i linię kolejową - Iława stała się głównym węzłem kolejowym w tym rejonie.

W latach sześćdziesiątych, kiedy Iława była już odbudowana i uporządkowana pod względem urbanistycznym rozpoczęto inwestycje, które pozwoliłyby na rozwinięcie szerokiej działalności turystycznej. Zaczęto rozbudowywać i modernizować już istniejące obiekty turystyczne oraz tworzyć bazę noclegową i gastronomiczną.

W latach siedemdziesiątych XX wieku w Iławie rozpoczął się czas inwestycji - budowano osiedla mieszkaniowe, nowe centrum (przy ulicy Sobieskiego), oddano do użytku kotłownię miejską