Zamki i strażnice Orlich Gniazd cz II

Jadę pociągiem do Krzeszowic.

Krzeszowice– miastow woj. małopolskim, w powiecie krakowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Krzeszowice. Pierwsza historyczna wzmianka o Krzeszowicach pochodzi z 1286, kiedy to biskup Paweł z Przemankowanadał Fryczkowi Fretonowi z Bytomiaprzywilej na założenie w istniejącej już wsi Cressouicy sołectwana zasadzie prawa magdeburskiego. W 1337prawdopodobnie istniał tu już kościół. Według Długoszaw 2. połowie XV w. w Krzeszowicach stał drewniany kościół pod wezwaniem św. Marcina, istniała szkoła, karczma i folwarkplebański. W 1555Krzeszowice stały się własnością Stanisława Tęczyńskiego. W następnych latach były własnością m.in. Sieniawskich, Opalińskich, Czartoryskich, Lubomirskich, a od 1816Potockich. W latach 1964–1969nastąpiła reaktywacja ośrodka balneologicznego, nieczynnego od czasu II wojny światowej. W pobliżu łazienek odkryto dwa nowe źródła mineralne: solankowe i siarczane. W latach 60. i 70. XX w. powstały duże zakłady związane z przemysłem budowlanym i ogrodniczym. Na przełomie lat 70. i 80. XX w. zdecydowane większość mieszkań w nowo powstałych blokach zasiedlili mieszkańcy Krakowa oraz ludność spoza miasta.

Teraz żółtym szlakiem do Tenczynka.

Tenczynek -wieśw województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, największa wieś gminy Krzeszowice, leżąca na pograniczu Rowu Krzeszowickiegoi Grzbietu Tenczyńskiego, na południe od linii kolejowej Kraków – Katowicei drogi krajowej. Centrum wsi znajduje się w Kotlinie Tenczynka, przez której środek przepływa potok Olszówka(pot. Żabnik). Pozostała część wsi znajduje się na Grzbiecie Tenczyńskim. Otoczona Puszczą Dulowską- dodatkowo od południa i południowego wschodu z jej częścią: Lasem Zwierzynieckim, a od północy i północnego wschodu z Rowem Krzeszowickim. Już na początku XVII w. w Tenczynku istniał młyn, browar plebański, papiernia - zniszczona przez powódź w 1710 roku, ślusarnia, prochownia i warsztaty płatnerskie. Po najeździe Szwedów, kiedy po raz pierwszy spłonął Zamek Tenczyn (1655rok), a w 1656 roku wieś, w latach 1655 – 1657 zbudowano w Tenczynku browar pański, gorzelnię, piekarnię, nowy młyn oraz nowy folwark wraz z modrzewiowym dworem zwanym później Dworem Sobieskiego, bowiem jak głosi historia król Jan III Sobieskizatrzymał się tutaj wracając spod Wiedniai kosztował tenczyńskich rarytasów. Fakt ten upamiętnia obecnie kamienna tablica na budynku ufundowana w 1933 roku przez mieszkańców ziemi chrzanowskiejw rocznicę 250-lecia pobytu w tym miejscu króla. Wieś z budynkami gospodarczo-produkcyjnymi spaliła się w roku. U schyłku XVIII w. w Tenczynku stała dwór, karczma, owy browar, dwa młyny i tartak. Zaczęto wówczas eksploatację węgla kamiennego. Budynek browaru znajduje się na terenie byłych Zakładów Przetwórstwa Warzywno-Owocowego. W roku 1857hr. Adam Potocki z pobliskich Krzeszowic wybudował na terenie folwarku obszerny browar i gorzelnię, które świetnie prosperowały aż do początku lat 30. XX w., a piwoz Tenczynka znane było w Europie. Po wojnie władze browar znacjonalizowały i przebranżowiły na Zakład Przetwórstwa Warzywno-Owocowego. Od 28 lutego 2011 roku zakład przetwórstwa owocowo-warzywnego zmienił właściciela z dotychczasowego – Gardenau, na Makarony Polskie. Efektem tej transakcji jest wyprowadzenie produkcji poza zakład w Tenczynku. Budynki stoją opustoszałe.

Dalej szlakiem – żółtym do Tenczyna.

Ruiny XIV-wiecznego zamku leżą na rozległym wzgórzu Garbu Tenczyńskiego. Jego początki się­gają 1319 r. To wtedy późniejszy kasztelan krakowski, Nawój z Morawicy herbu Topór wykarczował pobliski las i wzniósł tu drewniany gród z kamienną wieżą Dorotką. Dalsza rozbu­dowa warowni była już dziełem syna kasztelana, Andrzeja. Wkrótce przyjął on nazwisko Tęczyński. W 1610 r. Jan Tęczyński nadał mu kształt nowoczesnej twierdzy bastejowej. Całość budowli otaczały mury obwodowe. We władaniu Tęczyńskich pozostawał on aż do 1639r. W latach potopu szwedzkiego Tenczyn został zajęty bez walki. Szwedzi rezydowali w nim przez rok, po czym, opuszczając za­mek, podpalili go. Od tego czasu datuje się powolny upadek tej wspaniałej niegdyś rezydencji. Obecnie ruiny zamku tworzą m.in.: basteja bramna, sień strzelecka, kwadratowa wieża bramna (Nawojowa), trzy okrą­głe baszty (Dorotka, Izabela i Więzienna), wewnętrzny dziedzi­niec, pozostałości dwóch skrzydeł mieszkalnych oraz bastiony Grunwaldzki i Tenczyński. Po 1945 r. przeprowadzono tu nie­wielkie prace zabezpieczające. Na zamku kręcono zdjęcia do seriali filmowych - Czarne chmury oraz Rycerze i rabusie.

Zwiedziłem zamek zewnątrz. Po odpoczynku idę do Alwernii.

Alwernia– miastow woj. małopolskim, w powiecie chrzanowskim, siedziba władz miejsko-wiejskiejgminyAlwernia, nad rzeką Regulką. Nazwa miasteczka wywodzi się od góry La Verna(łac.Alvernia) w Toskanii. Założycielem Alwerni był Krzysztof z Korytna Koryciński, herbu Topór, kasztelanwojnicki, właściciel Poręby Żegoty. Pielgrzymując do Włoch, zwiedzał tam różne miejsca święte, a między innemu był w Asyżu, skąd udał się do pustelni włoskiej zwanej La Verna(Alwernia) nad rzeką Arnow Toskanii. Przypatrując się tej franciszkańskiejpustelnii jej górzystej okolicy, Koryciński zauważył, że okolica ta przypomina krajobrazem jego dobra. Jeszcze w tym samym roku stanął drewniany klasztori kaplica . Następnie powstał drewniany kościółpw. Stygmatów św. Franciszka, który miał dwa boczne ołtarzei istniał do 1661. Murowany klasztorrozpoczęto budować w 1625, a w pięć lat później murowany kościół wybudowany staraniem syna założyciela Alwerni, Jana Stanisława Korycińskiego. Poświęcenie kościoła przez biskupakrakowskiego Andrzeja Trzebickiegonastąpiło dopiero w 1660, a 16 maja1667świątynię konsekrowano. Klasztor w Alwerni posiada cenne zabytki, najcenniejszym jest cudami słynący obraz Ecce Homo. Umieszczono go w kościele w 1686. W latach 1703-1708dobudowano dla obrazu specjalną kaplicę. Historia obrazu jest opisana przez Stanisława Polaczkaw Monografii Powiatu Chrzanowskiego: W 1899roku otwarto linie kolejową z Trzebini do Wadowic, zamkniętą w 2002 roku. W 1941Niemcywysiedlili bernardynówz klasztoru, urządzając w nim więzienie i Feldgericht. Zakonnicy wrócili do Alwerni dopiero po II wojnie światowej. Na przełomie lat 1923/1924uruchomiono w Alwerni prywatną fabrykę chemiczną. Po II wojnie światowej fabryka przejęta została przez Skarb Państwa. Ostateczne brzmienie pochodzi z roku 1978 jako Zakłady Chemiczne Alwernia.

Po trzech godzinach jestem w Lipowcu.

Ruiny zamku z II połowy XIII w. leżą w zach. części Garbu Tenczyńskiego. Od 1243 r. do I pół. XV w. był on oficjalną rezydencją biskupów krakowskich. Później pełnił także rolę więzienia kościelnego i domu poprawczego dla księży. Zdobyty przez Szwedów w 1655 roku, był główną kwaterą generała Paula Wirtza, gubernatora Krakowa. W1657 r. Szwedzi, opusz­czając zamek, podpalili go. Po 1850 r. warownia zaczęła popa­dać w coraz większą ruinę. Zamek wzniesiony z kamienia wapiennego i palonej cegły posiada trzy kondygnacje otoczone międzymurzem. Najstarszą jego częścią jest cylindryczna wieża o wysokości 28 m. Na jej górnych kondygnacjach znajdziemy stanowiska arty­luryjskie. W dolnej partii wieży zachował się loch gło­dowy dla więźniów. Z XIII w. pochodzą też fragmenty przedbramia oraz studnia wykuta w skale. Ściany dzie­dzińca zdobią tarcze herbowe biskupa Zbigniewa Oleśnickiego - Dębno i biskupa Wojciecha Jastrzębca -Jastrzębiec. Obecny stan obiektu jest wynikiem prac konserwatorskich i zabezpieczających, które przeprowadzono tutaj w latach 1961-1975. W czterech salach na pierwszym piętrze zam­ku znajduje się ekspozycja muzealna poświę­cona jego historii. Natomiast na szczycie wieży utworzono taras widokowy.

Teraz PKS do Oświęcimia, potem przez Katowice do Cz-wa.