Szlak Orlich Gniazd - Mirów - Złoty Potok

Niegowa. Duża wieś leżąca na terenie Wyżyny Częstochowskiej na linii wododziałowej między dopływami Odry i Wisły, przez co nie występują tu stałe cieki wodne. Przez wieś przebiegają szlaki piesze: czerwony Orlich Gniazd oraz żółty Zamonitu a także rowerowy czerwony szlak Orlich Gniazd. Na południe od wsi w kierunku Mirowa widnieje kompleks zalesionych wzgórz zwanych Bukowa Góra lub potocznie Mirowska Góra składająca się ze wzgórz: Wielki Bukowiec, Mały Bukowiec i Wielka Góra - z kilkoma najznamienitszymi jaskiniami Jury m.in.: J. Księdza Borka, J. Piętrowa Szczelina czy też J. Kamiennego Gradu. Wzgórze to stanowi fragment większego kompleksu kilku wysokich szczytów górujących nad okolicą ciągnących się po Mirów. Kościół parafialny św. Mikołaja. W studni przy kościele, na głębokości 33 m znajduje się wejście do J. Na Plebani. We wsi drewniane chałupy i budynki gospodarcze z połowy XIX w. We wsi pomnik upamiętniający bohaterską walkę z okupantem hitlerowskim.

Ciekawy obiekt, Tadeusz Walkowicz

Ostrężnik - niewielka leśna osada położona w odległości około 4 km na południe od Złotego Potoku, licząca kilka domów. Ze względu na znajdujące się tutaj ruiny zamku oraz rezerwat "Ostrężnik" jest to węzeł szlaków turystycznych pieszych i rowerowych. Administracyjne osada jest przysiółkiem Trzebniowa, w gminie Niegowa.

Złoty Potok - wieś w gminie Janów w Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Do 1952 roku istniała gmina Potok Złoty. Początki osadnictwa nad Wiercicą datuje się już na VIII w., gdy powstało grodzisko „Osiedle Wały” o powierzchni około 18 tys. m². Pierwsza wzmianka o wsi Potok pochodzi z 1153 roku. W 1298 roku Bartosz z rodu Odrowążów ufundował drewniany kościół parafialny. Już w połowie XV w. w Potoku stał kościół murowany, zbudowany w stylu gotyckim. Na przestrzeni wieków był on wielokrotnie przebudowywany; obecnie jest budowlą bezstylową. Tuż za wywierzyskowymi źródłami Wiercicy (Źródła Zygmunta i Elżbiety) znajduje się pstrągarnia, założona (jako jedna z pierwszych w Europie) w 1881 roku, na polecenie hr. Edwarda Raczyńskiego. Za pstrągarnią i Stawem Zielonym (zwanym również „Snem Nocy Letniej&rdquo😉 znajduje się zabytkowy młyn wodny „Kołaczew”. Powstał na początku XX w.; został odbudowany po pożarze w 1928 r. Na miejscu obecnego pałacu od XVI w. istniał dwór, prawdopodobnie obronny, zwany Zameczkiem. Przez wiele lat nieremontowany popadł w ruinę i na początku XIX w. nie nadawał się już do zamieszkania. Kolejni właściciele wznieśli więc tuż obok w 1829 r. klasycystyczny dwór. W połowie XIX w. majątek odkupił i podniósł z upadku generał Wincenty Krasiński. W 1856 r. na jego polecenie zbudowany został pałac w stylu klasycystycznym, a sąsiadujący z nim dworek przeznaczony został dla jego syna Zygmunta. Poeta mieszkał w nim latem 1857 r. Po jego śmierci majątek odziedziczyła córka poety Maria, żona hrabiego Edwarda Aleksandra Raczyńskiego. Rodzina Raczyńskich na początku XX w. przebudowała pałac, nadając mu dzisiejszy kształt. Po II wojnie światowej majątek upaństwowiono, a w pałacu przez wiele lat mieściła się szkoła. Obecnie znajduje się on w bardzo złym stanie technicznym i nie można go zwiedzać. Pałac Raczyńskich i Dworek Krasińskich otoczone są prawie czterdziestohektarowym parkiem w stylu angielskim, przez którego środek przepływa Wiercica (zdecydowała ona o nadaniu parkowi romantycznego charakteru). Park został zaprojektowany przez Franciszka Szaniora, który postanowił wzbogacić jego florę takimi gatunkami drzew i krzewów, jak modrzew japoński, wiąz turkiestański, tulipanowiec amerykański czy karagana syberyjska. Na terenie zespołu pałacowo-parkowego odnaleźć można także interesujący pomnik przyrody – ok. 600-letni dąb szypułkowy „Dziad”. Od 29 lipca do września 1857 roku w Złotym Potoku mieszkał jeden z najwybitniejszych polskich twórców epoki romantyzmu, Zygmunt Krasiński. Do Potoka przybył wraz z żoną, Elżbietą z Branickich, i dziećmi. Spacerując po okolicznych lasach, nadał nazwy wielu ostańcom a także położonemu u stóp pałacu stawowi Irydion. Pobyt przerwała śmierć jego najmłodszej córki, Elżbiety. Obecnie w dworku, w którym mieszkał Krasiński, mieści się muzeum.