Retrospekcja III - Suwalszczyzna

, Mariusz
Miniaturowa mapa z zaznaczeniem

Wracam do kolejnej wycieczki, którą odbyłem jakiś czas temu. Chciałbym ją Wam przedstawić, bo to naprawdę piękne miejsca. Patrząc na szaro-burą dżdżystą pogodę za oknem, wspaniale sobie przypomnieć ciepłe, choć też z deszczem dni.

, Mariusz
, Mariusz

Suwalszczyzna to kraina, którą już od dawna chciałem zobaczyć i przejechać na rowerze. Podróż rozpoczynam, jak zwykle, od jazdy pociągiem. I tu pojawia się pierwsza trudność. Dotrzeć do Suwałk nie jest tak prosto, jak mogłoby się wydawać, biorąc pod uwagę, że to byłe miasto wojewódzkie i do tego znana miejscowość turystyczna. Na pewno wpływ na to ma brak elektryfikacji. Myślę jednak, że również polityka PKP - dwa pociągi dalekobieżne (z Krakowa i Warszawy Zachodniej) plus kilka połączeń z Białegostoku, to wszystko. Tak więc, samo dotarcie na miejsce zajmuje mi prawie osiem godzin - w duchocie, ciasnocie i opóźnieniu (choć oddać muszę, że tylko ok. 10 minut, czyli praktycznie tyle, co nic). Nieważne, w końcu za przyjemności trzeba płacić, można również i tak 🙂

, Mariusz
, Mariusz

Pierwsze kroki (koła?) kieruję nad Czarną Hańczę. Tu zdradzę malutką tajemnicę. Otóż postanowiłem sobie, że odwiedzę, czy też raczej przejadę, nad każdą polską rzeką (rowerem, inaczej się nie liczy). Ponieważ wiedziałem, że będę wracał po ciemku, postanowiłem najpierw pojechać nad rzekę.

, Mariusz
, Mariusz

Po zrobieniu dokumentacji fotograficznej, ruszam w stronę Jeleniowa. Droga bardzo przyjemna, ponieważ jadę tzw. Green Velo, czyli Wschodnim Szlakiem Rowerowym - wyjątkowa frajda dla rowerzystów. Dobrej jakości ścieżki rowerowe (a nie wyroby ścieżkopodobne), co pewien czas MOR-y, na których można w cywilizowany sposób posiedzieć, coś zjeść, a nawet dopompować koła. 

, Mariusz
, Mariusz

Naprawdę super sprawa. Aż żałuję, że niczego takiego nie ma w moich okolicach, a jak przypominam sobie "ścieżkę rowerową" do Lucienia (kto zna, ten wie, o czym piszę) aż mnie śmiech ogarnia. Inna sprawa, że nie jest to śmiech radosny. Ale ad rem. W Jeleniowie interesują mnie dwie rzeczy. Po pierwsze, cmentarz żydowski, a po drugie, drewniany kościół. W obydwu przypadkach czuję pewne, hmm... rozczarowanie. O ile cmentarz jest zadbany (to naprawdę duży plus), to, niestety, ilość zachowanych macew jest niewielka. 

, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz

Również kościół, mimo tego, że uwielbiam małe drewniane kościółki za ich klimat, to akurat ten... No cóż, zostańmy przy tym, że mnie nie przekonuje.

, Mariusz
, Mariusz

Natomiast nie rozczarowują mnie widoki. Pagórki, dolinki, wąwozy, małe jeziorka, wszechobecne bociany i ... krowy, które są prawie wszędzie 🙂 Ci, którzy twierdzą, że Suwalszczyzna to jedna z najpiękniejszych krain w Polsce, nie przesadzają i absolutnie mają rację. W Jeleniowie wjeżdżam na teren Suwalskiego Parku Krajobrazowego i docieram do miejscowości Szurpiły.

, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz

Ta wieś założona w XVII w. interesuje mnie z dwóch powodów. Po pierwsze, nazwa, a po drugie, anomalia magnetyczna. Chyba każdy przyzna, że nazwy tutejszych miejscowości: Szurpiły, Żytkiejmy, Kiekskiejmy, Skajzgiry czy Lenkupie itp. brzmią co najmniej dziwnie i w innych rejonach Polski są niespotykane. Spowodowane to jest tym, że obszary te przez wiele lat były terenami pogranicznymi i mieszały się tu wpływy pruskie (chodzi o plemiona pruskie, nie mylić z państwem Prusy), litewskie, słowiańskie (polskie), niemieckie (krzyżackie i pruskie - teraz kraj). Do tego dochodzą nowe nazwy nadane przez różnego rodzaju komisje (np. Maciejowięta) oraz odprzezwiskowe, np. Żabojady. To wszystko powoduje, że dla językoznawcy, czy też człowieka, którego interesuje etymologia różnego typu słów, kraina ta, to prawdziwy raj.

, Mariusz
, Mariusz

Drugą ciekawostką dotyczącą Szurpił jest anomalia magnetyczna, która powoduje, że wszelkiego rodzaju kompasy po prostu "wariują". Spowodowana ona jest tym, że na obszarze Szuwalszczyzny znajdują się wyjątkowo bogate złoża żelaza oraz tytanu i wanadu. Pojawiły się już zresztą plany ich wydobycia, co na pewno dostarczyłoby dużych pieniędzy, ale doprowadziłoby pewnie do dużych strat w krajobrazie. Trudna alternatywa. Jadę dalej. Po drodze zatrzymuje się przy głazowisku Rutki. 

, Mariusz
, Mariusz

Przez chwilę rozmyślam nad potęgą natury, po czym, poruszając się równolegle do doliny Szeszupy (ha, kolejna ciekawa nazwa), docieram do Wodziłków, żeby zobaczyć znajdującą się tam molennę, czyli świątynię staroobrzędowców. Jest to odłam w prawosławiu, który odrzuca tzw. reformę Nikona z XVII w. (mającą na celu usunięcie błędów i zniekształceń z religii). Co ciekawe, samą miejscowość założyli Rosjanie, którzy w XVIII wieku osiedlili się tutaj, uciekając przed prześladowaniami.

, Mariusz
, Mariusz

A propos. Jest to kolejna grupa wyznaniowa, która osiedliła się w Polsce, uciekając ze swojego kraju przed prześladowaniami i miało to miejsce w XVIII w., kiedy Rzeczpospolita nie była już tak tolerancyjna, jak to bywało wiek wcześniej, czy, przede wszystkim, w XVI w. W końcu, nasz kraj był, obok Turcji, najbardziej zróżnicowanym religijnie państwem w Europie, gdzie obok siebie mieszkali wyznawcy katolicyzmu, prawosławia, unici, protestanci, Izraelici, czy muzułmanie, o mniejszych wyznaniach nie wspomnę. I choć dochodziło do konfliktów (bo gdzie ich nie ma?), to jednak mogli oni ze sobą żyć. Taka mała ciekawostka. Wracając do Wodziłków, ponoć do dzisiaj można tutaj wypróbować tzw. bani, czyli tradycyjnej parowej kąpieli zakończonej zimnym prysznicem w rzece. Ja nie skorzystałem, ale Wy, jeśli macie ochotę...

, Mariusz
, Mariusz

Uciekając przed wizją kąpieli (brr. częste mycie skraca życie 😁), jadę w stronę najwyższego wzniesienia Suwalskiego Parku Krajobrazowego, czyli Cisowej Góry. Widoczne już z daleka, bardzo charakterystyczne, nazywane czasami "Suwalską Fudżijamą" robi naprawdę wielkie wrażenie. 

, Mariusz
, Mariusz

Mimo tego, że moje kolana nie są tym zachwycone, wspinam się na szczyt. I o ile stawy jęczą, to oczy są zachwycone. Napisać, że widoki są piękne, to truizm. Jest po prostu cudownie - to trzeba zobaczyć. Jest tylko jedno ale. Otóż, żeby wejść na tę górę, trzeba przejść przez ... cudze pole, na którym akurat rosła kukurydza. Takie rzeczy tylko w Polsce. 

, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz

Po zejściu, jadę dalej w stronę punktu widokowego w Smolnikach "U pana Tadeusza". Widoki piękne, ale... branie za to opłaty i to nieważne, że tylko 2 zł. Sam fakt, że ktoś wpadł na taki pomysł, wydaje mi się, przepraszam za sformułowanie, "januszowe". Wg mnie jest to słabe. Wyprzedzając fakty powiem, że podobnie zresztą jest w Stańczykach. Nic to, widoki trochę mi to wynagradzają.

, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz

A oto i ja 🙂 

, Mariusz
, Mariusz

Kolejnym moim celem jest obszar pogranicza, czyli styku granic Polski. Rosji i Litwy. Przejeżdżam przez Wiżajny, które same w sobie ciekawe specjalnie nie są (przepraszam wszystkich mieszkańców), ale niektórzy twierdzą, że to właśnie tutaj jest polski biegun zimna. Zanim jednak dotrę do Trójstyku Wisztyniec, postanawiam wykorzystać sytuację i jadę na Litwę. Oczywiście tylko kawałek, ale fakt jest faktem - byłem (przyznam, że pierwszy raz w życiu) na Litwie. 

, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz

Sam trójstyk granic robi niesamowite wrażenie, szczególnie granica litewsko-rosyjska, wzdłuż której znajduje się płot z drutem kolczastym - tak jakby cofnąć się w czasie o kilkadziesiąt lat. Na miejscu spotykam patrol Straży Granicznej, bardzo sympatyczni państwo mówią mi, co wolno, czego nie powinienem, a czego robić w żadnym wypadku nie wolno. I mimo tego, że naprawdę są bardzo mili, pewna obawa jest. Nie macie czasami tak, że widzicie patrol policji i mimo tego, że absolutnie nic nie zrobiliście, czujecie niepokój? Kto tak miał, zrozumie.

, Mariusz
, Mariusz

Po rozmowie ze Strażą Graniczną wyruszam w stronę Stańczyków. Po drodze przejeżdżam przez doliną Błędzianki, którą każdy rowerzysta doceni - najpierw ostry zjazd, a potem niezła wspinaczka - nogi naprawdę dostają w kość. W końcu docieram do słynnych mostów, które tak bardzo przypominają rzymskie akwedukty, że niektórzy nazywają je akweduktami puszczy rominckiej. 

, Mariusz
, Mariusz

Wybudowane w latach 1912 - 1918 przez Niemców miały służyć połączeniu koleją miejscowości Gołdap z Żytkiejmami i dalej w stronę Olity na Litwie. Sama linia kolejowa się nie zachowała - po II wojnie światowej Rosjanie ją rozebrali. Natomiast mosty pozostały i bardzo dobrze, bo do dzisiaj robią niesamowite wrażenie, wyłaniając się z linii drzew. 

, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz

W tym momencie pogoda, która do tej pory w miarę mi sprzyjała (oprócz naprawdę dosyć dużego wiatru) zaczęła się psuć - rozpadało się. Mimo tego jadę kilka kilometrów dalej do miejscowości Kiepojcie, gdzie zachowały się mosty tej samej linii kolejowej. 

, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz

Niestety, pogoda i zapadająca ciemność uniemożliwiają mi jazdę do pamiątkowych kamieni Wilhelma II, które pozostały w Puszczy Rominckiej na pamiątkę urządzanych tu przez cesarza polowań. Może innym razem?

W ciemności, przy porywistym wietrze i mocno padającym deszczu, przez Przerośl i Filipów wracam do Suwałk. Tak spełniam kolejne swoje marzenie...

, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
, Mariusz
Komentarze 23
2019-07-06
Moje inne podróże

Komentarze

Zostaw swój komentarz

MaciejW
10 grudzień 2020 12:28

[cytuj autor='Maciej A'] Nie metryka nas łączy, tylko tematykaNiezbyt mi poszedł ten rym, nie szkodzi, hmSwoją drogą mówiłem wtedy na muchy "tapty", jak to zwykło się gdzieniegdzie mówić, skoro już się tak przyznajemy...Przez tą Miłość to zahaczyłem, koordynaty znane:-) [/cytuj]

Fajnie rymy składasz

lecz serca nie układasz 😉

Mariusz
10 grudzień 2020 11:07

Byłem, byłem, zdjęcia mam 🙂

[cytuj autor='tomtur'] Na fb ktoś napisał o Miłości.  Woj. śląskie, pow. myszkowski, gmina Koziegłowy. Kto nie zna Miłości to należy zapytać GPSa czy innego Janosika o dojazd i szerokiej drogi 🙂 [/cytuj]

 

Maciej A
10 grudzień 2020 11:02

[cytuj autor='tomtur'] I proszę bardzo uprzejmie o nie nabijanie się z mocno zaawansowanego wieku Dziadka Tomka. To nie moja wina, że swój żywot rozpocząłem wieki temu 🙂🙂🙂 [/cytuj]

Nie metryka nas łączy, tylko tematyka

Niezbyt mi poszedł ten rym, nie szkodzi, hm

Swoją drogą mówiłem wtedy na muchy "tapty", jak to zwykło się gdzieniegdzie mówić, skoro już się tak przyznajemy...

Przez tą Miłość to zahaczyłem, koordynaty znane

:-)

tomtur
10 grudzień 2020 10:16

[cytuj autor='Mariusz'] Ja wtedy w ogóle słabo chodziłem 🙂   [/cytuj]

I proszę bardzo uprzejmie o nie nabijanie się z mocno zaawansowanego wieku Dziadka Tomka. To nie moja wina, że swój żywot rozpocząłem wieki temu 🙂🙂🙂

tomtur
10 grudzień 2020 10:10

Na fb ktoś napisał o Miłości.  Woj. śląskie, pow. myszkowski, gmina Koziegłowy. Kto nie zna Miłości to należy zapytać GPSa czy innego Janosika o dojazd i szerokiej drogi 🙂

Mariusz
01 grudzień 2020 16:19

To zdecydowanie zachęcam do ponownych odwiedzin 

[cytuj autor='Anna Piernikarczyk'] Piękne, sielskie widoki, od razu mi się Podlasie przypomina. Suwalszczyzna jednak jest nam odległa, byłam tam ostatnio jako 5-latka 🙂 [/cytuj]

 

Mariusz
01 grudzień 2020 16:19

Ja wtedy w ogóle słabo chodziłem 🙂

[cytuj autor='MaciejW'] Nie, ja wtedy do ogólniaka nie chodziłem 🙂🙂🙂 [/cytuj]

 

Anna Piernikarczyk
01 grudzień 2020 12:14

[cytuj autor='MaciejW'] Nie, ja wtedy do ogólniaka nie chodziłem 🙂🙂🙂 [/cytuj]

Ja też 🙂

MaciejW
01 grudzień 2020 11:23

[cytuj autor='tomtur'] A o PeDeŻeWeReSe słyszeliście? PRZYSPOSOBIENIE DO ZYCIA W RODZINIE SOCJALISTYCZNEJ. Około 1974 w ogólniaku nam to wykładali !!! [/cytuj]

Nie, ja wtedy do ogólniaka nie chodziłem 🙂🙂🙂

tomtur
01 grudzień 2020 09:25

[cytuj autor='MaciejW'] Dzięki za odpowiedz 🙂 Ja jakoś nie spotkałem się z MORami albo ich nie zauważałem 🙂 MOPami jak najbardziej spotkałem się nie raz 🙂🙂 Ale już będę wiedział i będę baczniej rozglądał się na szlakach 🙂 [/cytuj]

A o PeDeŻeWeReSe słyszeliście? PRZYSPOSOBIENIE DO ZYCIA W RODZINIE SOCJALISTYCZNEJ. Około 1974 w ogólniaku nam to wykładali !!!

Anna Piernikarczyk
01 grudzień 2020 08:18

Piękne, sielskie widoki, od razu mi się Podlasie przypomina. Suwalszczyzna jednak jest nam odległa, byłam tam ostatnio jako 5-latka 🙂

MaciejW
01 grudzień 2020 06:29

[cytuj autor='Joanna'] Nazwa MOR jest jak najbardziej oficjalna. To skrót od Miejsce Obsługi Rowerzysty. Wprawdzie rowerem prawie nie jeżdżę, ale moje szlaki często splatają się z trasą Green Velo, bo jest poprowadzona przez ciekawe turystycznie miejsca. [/cytuj]

Dzięki za odpowiedz 🙂 Ja jakoś nie spotkałem się z MORami albo ich nie zauważałem 🙂 MOPami jak najbardziej spotkałem się nie raz 🙂🙂 Ale już będę wiedział i będę baczniej rozglądał się na szlakach 🙂

tomtur
30 listopad 2020 23:20

[cytuj autor='Maciej A'] W moim prywatnym rankingu krajobrazowo razem z Mazurami tuż za górami. Przepiękny region. Jeździłem w dzieciństwie razem z Wujem który pochodził z tych rejonów, a mieszkał na Mazurach.Jak wielkie szczęście miałem móc spędzać nawet dwa miesiące  nad jeziorami mogę docenić dopiero teraz, po latach.Twoja wyprawa jest super. Zresztą marzy mi się jeszcze kiedyś rowerem pojeździć w tym rejonie [/cytuj]

Na Mazurach to byłem 2 czy 3 razy nad Wigrami jako 10-12 latek i bardzo się podobało. Byłem tam zresztą z Wujem - mym Ojcem Chrzestnym. Wszystkie nasze góry są super, tylko ja osobiście wykluczam Tatry. Natomiast Bieszczady i Beskid Niski są piękne. Wieczorem zamówiłem kwaterę koło Kalwarii Pacławskiej. Będzie blisko w Bieszczady i Beskid Niski, do arboretum w Bolestraszycach i do Lwowa. Na początek lipca 2021.

Edytowano: 2020-12-01 09:14:27

Joanna
30 listopad 2020 10:04

[cytuj autor='MaciejW'] Świetna wyprawa, gratuluję. Bardzo mi się spodobała nazwa MOR 🙂 To jest oficjalna nazwa, czy Twoja?? [/cytuj]

Nazwa MOR jest jak najbardziej oficjalna. To skrót od Miejsce Obsługi Rowerzysty. Wprawdzie rowerem prawie nie jeżdżę, ale moje szlaki często splatają się z trasą Green Velo, bo jest poprowadzona przez ciekawe turystycznie miejsca.

Maciej A
30 listopad 2020 09:01

W moim prywatnym rankingu krajobrazowo razem z Mazurami tuż za górami. Przepiękny region. Jeździłem w dzieciństwie razem z Wujem który pochodził z tych rejonów, a mieszkał na Mazurach.

Jak wielkie szczęście miałem móc spędzać nawet dwa miesiące  nad jeziorami mogę docenić dopiero teraz, po latach.

Twoja wyprawa jest super. Zresztą marzy mi się jeszcze kiedyś rowerem pojeździć w tym rejonie

MaciejW
30 listopad 2020 06:54

Świetna wyprawa, gratuluję. Bardzo mi się spodobała nazwa MOR 🙂 To jest oficjalna nazwa, czy Twoja??

Piotr Galas
30 listopad 2020 06:21

Ciekawa wycieczka fajnie opisana , dużo pozwiedziałeś i dużo kilometrów przejechałeś po ciekawych terenach .

Edytowano: 2020-11-30 06:26:29

Mariusz
29 listopad 2020 13:31

Zgadzam się, mosty w Stańczykach są wspaniałe! Jak tylko je zobaczyłem, byłem zafascynowany. Jak dla mnie trochę za dużo ludzi, ale popularność zabytku jest naprawdę wielka. 

[cytuj autor='tomtur'] Bardzo ciekawa relacja. Ponownie inspiracja do wyjazdu. Z tych miejsc bowiem byłem jedynie w Stańczykach. Wiadukty robią duże wrażenie. Czekam na kolejną relację-inspirację ze świetnymi zdjęciami i dużą dawką informacji [/cytuj]

 

Mariusz
29 listopad 2020 11:20

Suwalszczyznę odwiedziłem raz w życiu (niestety, mieszkam dosyć daleko, a dojazd - tak jak pisałem najlepszy nie jest) i z miejsca się zakochałem. Planuję w przyszłym roku przyjechać jeszcze raz. Co do Jury, absolutnie się zgadzam. Na Roztoczu nie byłem 😢 Kolejne miejsce do zobaczenia

[cytuj autor='Joanna'] Byłam, widziałam i trochę pokazywałam na Polskich Szlakach (w 2016 roku). I tak, zaliczam się do tych, którzy twierdzą, że to jedna z najpiękniejszych krain w Polsce. Obok Suwalszczyzny na podium stawiam też Jurę i Roztocze (w zmiennej kolejności). [/cytuj]

 

mirosław
29 listopad 2020 10:48

Ciekawy i zachęcający region polski prezentujesz.

Joanna
29 listopad 2020 10:39

Byłam, widziałam i trochę pokazywałam na Polskich Szlakach (w 2016 roku). I tak, zaliczam się do tych, którzy twierdzą, że to jedna z najpiękniejszych krain w Polsce. Obok Suwalszczyzny na podium stawiam też Jurę i Roztocze (w zmiennej kolejności).

tomtur
29 listopad 2020 00:03

Bardzo ciekawa relacja. Ponownie inspiracja do wyjazdu. Z tych miejsc bowiem byłem jedynie w Stańczykach. Wiadukty robią duże wrażenie. Czekam na kolejną relację-inspirację ze świetnymi zdjęciami i dużą dawką informacji

marian
28 listopad 2020 20:28

Kolejna ciekawa rowerowa wyprawa w rejony mniej mi znane. Podziwiam.

Wycieczka na mapie

Zwiedzone atrakcje

Suwałki - dworzec PKP

Jeleniewo

Rezerwat Rutka

Molenna staroobrzędowców w Wodziłkach

Molenna staroobrzędowców w Wodziłkach

Góra Cisowa

Góra Cisowa

Sidory

Wiżajny

Litwa

Błąkały

Stańczyki

Stańczyki

Wiadukt i mosty w Kiepojciach

Wiadukt i mosty w Kiepojciach

Przerośl

Filipów

Suwałki - dworzec PKP

Zaczarowane Podróże - dawniej podroze.polskieszlaki.pl
Copyright 2005-2024