Komarów - bitwa pod Komarowem
Bitwa pod Komarowem 31 sierpnia 1920 - największa bitwa konnicy po 1813 roku i ostatnia z wielkich bitew jazdy.
Po bitwie warszawskiej, pod Komarowem (dziś Wolica Śniatycka) polska 1Dywizja Jazdy pokonała 1 Armię Konną Budionnego idącą z odsieczą wojskom na północy. W bitwie udział brało 6 pułków polskich i 20 radzieckich (łącznie 70 szwadronów).
Siły polskie liczyły ok. 2000 żołnierzy, a siły radzieckie liczyły ok. 17000 żołnierzy.
Zagrożona okrążeniem pod Zamościem Armia Konna Budionnego chciała uciec z pułapki lecz drogę zastąpiła im 1 Dywizja Jazdy płk. Rómmla. Pierwsze starcie trwało kilka godzin była to szarża tysięcy ludzi i koni z obydwu walczących stron.
O ostatecznym zwycięstwie zadecydowała szarża oddziału rotmistrza Kornela Krzeczunowicza z 8 Pułku Ułanów, która w galopie wbiła się w szeregi przeciwnika i zdobyła min. samochód Budionnego. Po gwałtownej walce sowieci rozpoczęli ucieczkę z pola bitwy.
Co roku w ostatnią niedziele sierpnia odbywaja się rekonstrukcja Bitwy pod Komarowez z 1920 roku.
