Nowy Wiśnicz

Wracam wspomnieniami do dnia w którym wybrałam się do tego pięknego miasteczka. Wjeżdżam do niego by już na rogatkach zobaczyć górujący nad nim zamek. Jest tak wielki ,że zapiera dech. Przechodził różne koleje losu . By wreszcie wejść w posiadanie rodu Lubomirskich. To oni zmieniają go w cudownie piękną rezydencję. Wchodzę przez kamienny most i dawną bramę wjazdową na dziedziniec . A stamtąd ruszam na zwiedzanie zamku. Odkrywam ciekawe rzeczy j.n : naczynia miedziane używane przez panów na zamku . Idę dalej do sali rycerskiej, gdzie podziwiam portrety Lubomirskich i nieliczne meble. W następnej komnacie mogę zobaczyć makiety kilku zamków. Chodząc po nim zachwycałam się pracami uczniów Liceum Plastycznego . Mogłam też zobaczyć stroje w jakich chodziły panie w tamtych czasach.. Stoję na zamkowym balkonie i patrzę na prześliczną panoramę Nowego Wiśnicza a z oddali widać Pogórze Wiśnickie. Wychodząc z zamku żwirową alejką kieruję się w stronę rynku. Mijając po drodze dworek " Koryznówka ". W dworku tym jest muzeum Jana Matejki. W rynku przy ratuszu stoi pomnik tego malarza. Przyjeżdżał on często do tego miasta . Stąd pochodziła jego żona. Na każdym kroku widać ślady jego pobytu . Zbliżam się do malowniczego kościółka , wstępuję w jego progi. I patrzę jak zauroczona na te piękne freski i unikatowe obrazy. Gdy sięgam do wspomnień przypominam sobie jak pięknie tam było.