Opactwo Benedyktynów w Tyńcu.
Zabudowania tynieckiego opactwa sa świadkiem jego długiej historii. Wczęści zachowane są fundamenty romańskie z drugiej połowy XI w.(kościół). W drugiej połowie XV w., za rządów dwóch wybitnych opatów: Macieja ze Skawiny i Andrzeja Ożgi, kościół i klasztor zostały rozbudowane w stylu gotyckim. W wiekach XVII i XVIII, dokonano kolejnej przebudowy i na gotyckich murach kościoła osadzono barokowe sklepienia. Wnętrze kościoła uzyskało barokowy wystrój (wielki ołtarz, ambona, boczne kaplice).
W drugiej połowie XVIII w. opactwo zostało zamienione przez Konfederatów barskich w nowoczesną fortecę. W wyniku działań wojennych opactwo uległo poważnemu zniszczeniu.
Dnia 8 września 1816 roku cesarz austriacki Franciszek I podpisał dekret kasujący opactwo. Zniszczenia dopełnił pożar wywołany uderzeniem pioruna podczas burzy w 1831 r. Opuszczone budynki klasztoru zamieniły się w ruinę. Funkcjonował jedynie kościół, do którego przeniesiono parafię.
Benedyktyni powrócili do Tyńca 30 lipca 1939 roku. Po zakończeniu działań wojennych, od 1947 r. przystąpiono do odbudowy klasztoru, którą ukończono dopiero na początku XXI w. W odbudowanej w 2008 r. części klasztoru - dawnej wielkiej bibliotece - na parterze oraz w podziemiu mieści się obecnie Muzeum Opactwa.
