Siedlisko ( Siedliska )
Kościół pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy ufundował w 1903 r. właściciel Siedlisk, książę Paweł Sapieha. Początkowo pełnił rolę kaplicy grobowej rodu Sapiehów a później zaczął służyć ludności rzymsko katolickiej. Przed powstaniem kościała, nieco poniżej na skrzyżowaniu drogi istniała wykonana 1897 r. drewniana kaplica. Służyła ona miejscowej ludności, ale z uwagi na jej wielkość w roku 1902 Paweł Sapieha, odpowiadając na propozycję wicedziekana dekanatu żółkiewskiego ks. Wincentego Czajkowskiego podjął decyzję o budowie kościoła. Książę przeznaczył na budowę kościoła cegły z rozebranego, pierwotnego pałacu Sapiehów w Siedliskach, 8 czerwca 1902 roku odbyło się poświęcenie kamienia węgielnego pod mury kościoła, a 8 września 1903 r. ks. Adam Sapieha, późniejszy arcybiskup metropolita krakowski i kardynał (brat Pawła) dokonał poświęcenia kościoła. Kościół przez długi okres służył miejscowej ludności i rodowi Sapiehów .
Szczególni tragiczny był los kościoła podczas II wojny światowej. Po wkroczeniu Rosjan w 1939 r. kościół zamieniony został na skład amunicji a wewnętrzne wyposażenie uległo całkowitemu zniszczeniu. Zwłoki fundatora ks. Pawła Sapiehy zostały zbeszczeszczone. Wierni zdołali uratować obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy i część szat liturgicznych. W 1941 r. po odejściu Rosjan kościół został oddany z powrotem wiernym do sprawowania posługi Bożej . W 1944r. po ponownym wkroczeniu Rosjan parafianie ukryli obraz z ołtarza oraz część eksponatów kościelnych. Powróciły one miejsce po zakończeniu działań wojennych. Od czasu wyremontowania ze zniszczeń wojennych we wrześniu 1946 r. oraz renowacji wnętrza w 1950 r. świątynia służy miejscowemu społeczeństwu.
Obecnie w prezbiterium znajduje się kopia obrazu Najświętszej Marii Panny Nieustającej Pomocy poświęcona przez papieża Leona XIII. Obraz ten od 11 lipca 1897r. był w ołtarzu wcześniejszej kaplicy Sapiehów.
Osobliwością Siedlisk jest największe w Polsce skupisko skamieniałych pni drzew trzeciorzędowych . Powstały one 13-14 mln lat temu. Jest to największe skupisko tego rodzaju w Polsce a nawet jedno z większych w Europie! Obok kościoła znajduje się dzwonnica, u której podstawy umieszczono świętą figurkę w zagłębieniu wyłożonym w całości fragmentami skamieniałych pni. Bardzo dużo okazów zebrano w znajdującym się w centrum Siedlisk muzeum (otwarto je w 2003 roku). Waga najcięższego ze znajdujących się tu okazów dochodzi do 500 kg.
Wyjątkowość regionu jest jednocześnie jego zgubą - skamieniałe pnie są licznie pozyskiwane przez ludzi i wywożone lub sprzedawane. Przyczynia się to do dużej dewastacji znalezisk. Dlatego też od 1995 roku są one objęte ochroną prawną.
Uczeni przypuszczają, że Taxodioxylon taxodii przed skrzemienieniem swoim wyglądem i własnościami drewna przypominały współczesne cypryśniki błotne. W Siedliskach okazy skamieniałych drzew można oglądać na stałej plenerowej "wystawie" pod dębem w pobliżu leśniczówki oraz w muzeum lokalnego Stowarzyszenia "Nasze Siedliska". W salach społecznego muzeum warto zobaczyć najbogatszą w Polsce kolekcję kilkuset fragmentów skamieniałych drzew. Mieszkańcy Siedlisk, organizatorzy muzeum, postawili sobie ambitny cel uchronienia ich naturalnego bogactwa przed zakusami zbieraczy hurtowników ogałacających okolicę z najcenniejszych okazów skamieniałości. Muzeum znajduje się pośrodku wsi nieopodal nieczynnej cerkwi greckokatolickiej. Poza sezonem bywa zamknięte, ale na drzwiach zawsze znajduje się kartka z numerem telefonu osoby przechowującej klucze, która chętnie pokaże nam największe skarby Siedlisk.
